Gepubliceerd 04 januari 2009 | Door tom ribbens
Vandaag kwam ik tot een belangrijk inzicht wat ook te maken heeft met de betekenis van innerlijk werk. Wat dat betreft merk ik dat bepaalde inzichten gewoon terugkomen. Soms valt het kwartje niet in een keer.
Morgen ga ik weer ‘aan het werk’ in de buitenwereld na twee weken vakantie. Ik voel dan altijd als ik weer ga werken een bepaalde onvrede en denk dan dat ik niet tevreden ben over de vorm van mijn werk. Ik heb er last van dat er een onderscheid is tussen mijn privé en werk. Ik voel me dan niet heel. Terwijl de vorm van mijn werk al bijna ideaal is. Twee dagen in de stad waar ik individueel mensen coach en twee dagen op Landgoed Nieuwkerk, waar ik een dagbesteding organiseer.
Dan toch die onvrede. Ik kwam tot het inzicht dat dit te maken heeft met dat mijn binnenwereld en mijn buitenwereld niet een is. Daar zit nog iets tussen. Mijn ego zou je kunnen zeggen. Als mijn binnen en buiten een is, dan maakt de vorm niet uit. Dan ben ik heel in mezelf. In plaats van dat ik dus hard moet gaan werken aan de vorm, ligt hier dus werk te wachten in mezelf.
Waar ben ik niet heel in mezelf? Wat wil er aangekeken worden?
Een voorbeeld in mijn persoonlijkheid is dat ik graag aardig geworden wil worden. Of; bevestiging nodig heb van anderen. Soms is dat zo groot, dat me dat weerhoudt om mijn ding te doen, los van wat anderen daar van vinden. Of ik nu wel of niet aardig gevonden word. Daar is binnen en buiten niet een.
Mijn lerares op mijn pad van innerlijk werk, Mária Hillen, zegt dan; de beker van binnen dient hetzelfde te zijn als de beker buiten. Je zou ook kunnen zeggen; walk your talk. Zo binnen zo buiten. Het is ook wat telkens terugkomt in geschriften zoals de Nag Hammadi; wie zichzelf kent, kent alles.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!