Gepubliceerd 21 mei 2009 | Door tom ribbens
Van binnen ben ik heel, vol-maakt. Ongeacht hoe onvolmaakt de buitenwereld is. Hoe hard probeer ik steeds de buitenkant te repareren. De binnenkant is heel. Ik kan kiezen met welke bril ik kijk. Ik kan kijken vanuit mijn innerlijke heelheid en volmaaktheid naar de onvolmaakte buitenwereld. Dan heb ik geen oordeel en is het goed. Kijk ik zonder die verbinding met mijn heelheid van binnen, dan heb ik een oordeel over de uiterlijke onvolmaaktheid en probeer ik daar iets aan te doen.
Ik wil kijken vanuit mijn innerlijke heelheid.
Er gebeurt iets als ik niet verbonden ben met die innerlijke heelheid. Dan projecteer ik dit naar de buitenwereld. Dan wordt dit een verleidelijk jasje waarin de onvolmaakte buitenwereld is verpakt. Het is de projectie van de volmaaktheid in mij, waar ik het contact mee verloren ben door mijn aandacht die zo naar buiten is gericht. Ik ben dan vergeten dat de heelheid in mij zit. Ik wil hebben wat ik van binnen al bezit, maar waar ik dan geen verbinding mee heb.
De schat zit in mij.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!