Gepubliceerd 24 oktober 2018 | Door tom ribbens
Stel je toch eens voor dat de aarde een transformatiehuisje is. De vraag is dan natuurlijk wat er dan precies wordt getransformeerd. Dat gaat over lijden. Over de onvolmaaktheid. Dat je als mens lijdt aan de onvolmaaktheid. Die je overal om je heen ziet. Ervaart.
Belangrijk is dus dat we leren lijden. Dat wat wij lijden noemen, is het begin van de transformatie. Want als je leert lijden, aanvaardt dat de wereld om ons heen onvolmaakt is, toelaat wat je daarbij voelt (pijn, onmacht, verdriet, boosheid), dan ontstaat er een opening, waar de liefde in kan komen. Er ontstaat een opening naar binnen en van binnenuit, vanuit de essentie of hoe je dat ook wilt noemen, komt er een antwoord van de liefde die er voor jou is, onvoorwaardelijk, precies op maat. Wonderlijk, maar het is zo. Als een plus die een min pool zoekt. Een wetmatigheid. En dan wordt er iets getransformeerd. En in plaats van dat je dan iets nodig hebt van buitenaf om dat gat van die onvolmaaktheid te vullen, kun je iets geven. Word je een instrument, is er overvloed. In plaats van een tekort. En zo binnen zo buiten. Want zoals dat voor het individu geldt, is dat ook voor heel de aarde, onze wereld, onze maatschappij, het collectief.
Misschien is de aarde wel een transformatiehuisje. En zijn wij als mensen in staat om energie op te wekken, te produceren. Liefde is in die zin energie, dus liefde te produceren, licht te produceren. Stel je eens voor! In plaats van dat wij nu en dat is een actueel onderwerp in onze wereld, een tekort hebben. En daardoor een tekort scheppen, de aarde, maar ook onszelf, uitputten. Fossiele brandstof, voedsel, oorlog, geweld. Individuele burnout, andere ziektes als gevolg van stress en een verlaagd imuunsysteem. Het gaat allemaal over het tekort dat we ervaren. Terwijl in potentie wij als mens iets te bieden hebben, te geven, vanuit overvloed. Wij dus energie kunnen produceren, in plaats van dat wij steeds iets nodig hebben vanuit tekort of een muur bouwen om ons bezit uit angst voor dit tekort.
Waarom wij steeds iets nodig hebben, komt omdat wij de materie als uitgangspunt nemen, wij vastzitten in een op de materie gericht bewustzijn. Maar stel dat de aarde een transformatiehuisje is, dan wordt juist die materie een middel en niet langer een doel zoals dat nu het geval is. Geld of bezit is dan geen doel meer, maar een middel. Want alles staat dan in dienst van ons eigenlijke doel als mens en dat is die transformatie. Het produceren van energie, van bewustzijn, van liefde. Hierin vinden we ons geluk. Dan is materie en geld geen doel meer, omdat dit doel op een ander vlak ligt. Het doel ligt dan meer in het geestelijke, dan in de materie. Ik weet het, wij zijn daar allergisch voor, voor alles dat geestelijk is, voor wat we niet kunnen zien. Waarschijnlijk omdat wij daarin zijn gemanipuleerd, getraumatiseerd zelfs door oude religies. Die meer gericht waren op macht, op macht in materiële en wereldse zin, dan op de eigenlijke boodschap die in iedere religie verborgen zit.
Hoe gaan wij dan om met het lijden? Als wij daar zelf geen verantwoordelijkheid voor nemen en toelaten wat dit met ons doet, dan schiet je in wat je zou kunnen noemen de reddersdriehoek. Ga maar bij jezelf na. Dus dan ben je slachtoffer van het lijden, je klaagt het lijden aan of degene die jou pijn doet of je probeert iemand te redden van het lijden. En dit allemaal om je eigen lijden niet te hoeven voelen! Om het lijden op te lossen, het lijden weg te krijgen. Dat zit allemaal in die redderdriehoek. Een onbewuste manier om met het lijden dat er is om te gaan. Hier kunnen we enorm in vastzitten. De stap ligt hier in het individu, die in staat is om het lijden te transformeren en energie op te wekken in plaats van dit gat te vullen met van alles en nog wat – dat ik maar al te goed ken- om ons heen, buiten onszelf. Dus eigenlijk is er heel veel van onze problemen die wij zelf hebben als individu, maar ook collectief, terug te voeren tot deze kern. Dat wij als mens in staat zijn om ons tekort om te zetten naar overvloed. Ons tekort dus niet langer bedekken met allerlei lapmiddelen buiten onszelf en daarmee energie onttrekken van anderen, van de aarde. We ons materiële bewustzijn transformeren naar een meer geestelijk bewustzijn en daarmee geld en bezit relativeren en dit daarmee niet langer een doel is, maar een middel.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!