Omgeploegd

Misschien is het wel zo dat alles nu wordt omgeploegd om de aarde vruchtbaar te maken om als individu geboren te worden. Het is opmerkelijk hoeveel er in beweging is in de wereld, sla de kranten er maar op na. Alles wat verborgen is, wordt opengegooid. Ook in mijn leven is dat zo, (werk) relaties die eerst nog kloppend waren, krijgen nu een nieuwe vorm. Wat weer met zich meebrengt dat ik geconfronteerd wordt met oude patronen die worden blootgelegd en losgelaten. En dat raakt me diep. Op de bodem van mijn diepste ‘crack’, mijn breuk, doet de stilte zich voelen. Is er vrede, is er eenheid. Het is het oog van de storm, die aan de buitenkant woedt. Dat is het omploegen, waarin het individu en het collectief, bewust of onbewust, samenwerkt opdat het individu en met ieder individu een nieuwe aarde geboren wordt. Het komt me daarbij voor dat alles hierin meewerkt, zowel dat wat wij het goede noemen als het kwade. Want stel dat iemand een ander vermoordt en dat nieuws bereikt iemand, die daardoor in zijn hart wordt geraakt en zichzelf weer vindt. Veroorzaakt dan niet het kwade het goede. En stel dat iemand jaloers wordt vanuit een goede daad die iemand verricht en daardoor iemand vermoordt, veroorzaakt dan niet het goede het kwaad? Het goede en het kwade werken bewust of onbewust samen om de aarde om te ploegen waardoor er een vruchtbare bodem ontstaat van waaruit het individu geboren wordt. De grote collectieve bewegingen hebben invloed op ieder individueel niveau en is dan op dat niveau weer de omstandigheid waarin het individu geboren wordt. Zo is het misschien wel zo dat de eenheid waar we zo naar streven, er al gewoon is.