keep passing the open windows 2

Gisterenmiddag had ik een ontmoeting met mijn mannen-groep in de moestuin op Landgoed Nieuwkerk. We deelden ons verhaal, wat altijd zeer verhelderend en leerzaam is. Het sowieso kunnen delen van wat je bezig houdt, is een groot goed. Je vragen kunnen stellen, je gevoel kunnen uiten, zonder veroordeeld te worden. Maar juist ondersteund te worden in je eigen proces. Dat gun je iedereen!Zeker na het verhaal dat A. vertelde, besefte ik de rijkdom van deze kleine mannengroep. Hij vertelde over de dochter (24 jaar oud) van de beste vriendin van zijn partner, die geheel onverwacht voor haar omgeving, een einde aan haar leven had gemaakt vorige week vrijdag. Keep passing the open windows. Het onderwerp is voor mij nog niet klaar. Hij vertelde haar verhaal en ik werd geraakt, geraakt door de eenzaamheid die ik voelde van Olga. Dat was haar naam. Ik voelde de eenzaamheid, de verstikking, het isolement. Waarschijnlijk omdat het mijn eigen eenzaamheid raakte, de eenzaamheid uit mijn gezin. Mijn zusje Marion die op 2 jarige leeftijd overleed en het toedekken van deze gebeurtenis door mijn ouders in de jaren daarna. Om mij en mijn broer te sparen? Later die avond vond ik een prachtig nummer van Lizz Wright en ik moest denken aan de eenzaamheid van Olga en schreef hierover de volgende tekst;

Lieve Olga, Je eenzaamheid niet gezien. Ik kon het voelen vandaag. De zwaarte, de benauwdheid, de verstikking, het isolement. Ik ken je niet, maar je eenzaamheid raakt me, je verlangen naar liefde. Als jouw eenzaamheid mijn hart raakt, zie ik je wegvliegen als een vlinder. Ben een engel, Olga, nu je geen mens meer bent. Liefs van Tom

Bijzonder hoe dat werkt. De eenzaamheid van Olga, die mij raakt in mijn hart, waardoor ik op mijn beurt weer word bevrijd in mijn pijn en isolement. Het is de liefde die zijn werk doet en alle omstandigheden gebruikt om zich te manifesteren, om te genezen, om te helen.

Tegelijkertijd dient de lente zich aan in al zijn kracht. Vanmorgen kwam de zon op tijdens mijn meditatie in de tuin. Ik rook de geuren van de vroege aarde en hoorde de geluiden van de vogels, van alles dat tot leven komt. Rook kwam uit de schoorsteen van de buurman die zijn houtkachel opstookte om de koude uit zijn huis te verdrijven. Later op de dag werkten we met de deelnemers aan project Natuurlijk Werken in de moestuin verderop op Landgoed Nieuwkerk. De bedjes vullen zich nu snel en het is hard werken om met de zaaitijd mee te gaan; peultjes, tuinbonen, capucijners, spinazie, keeltjes, snijbiet en vandaag de Frieslanders als eerste aardappels.

Het krachtige lenteleven als schril contrast met de jonge mensen die de afgelopen twee weken in mijn omgeving het leven lieten. Ik ken de wetmatigheid bij een verandering van bijvoorbeeld een van mijn verhuizingen, toen een poes overleed en een andere plotseling verdwenen was. Of de strijd op het scherpst van de snede tijdens de geboorte van onze twee kinderen. De scheidslijn tussen leven en dood is soms flinterdun. Voor sommigen roept dat het beste in zichzelf op, anderen maken hierin een andere keuze. Alles is goed, alles wordt door de liefde gebruikt ter bevordering van de groei van de mens die zich laat raken.