Huidige vorm

De rivier heeft een kader nodig om te kunnen stromen. De oevers, zo zou je het innerlijk werk kunnen beschouwen, waardoor de energie van het leven kan stromen. Je zou het ook kunnen zien als het opbouwen van je innerlijk vat, waar het geestelijke in kan dalen.
Hoe zien die oevers, de vorm van mijn innerlijk werk er op dit moment uit?

meditatie twee keer per dag
Iedere ochtend en avond ga ik 20 minuten op een vaste plek zitten in mijn huis en als het weer het toelaat, buiten in de grote bostuin onder een grote eik. Het is de basis van mijn dag. Ik beleef kleine eenheidservaringen, krijg kleine inzichten, vind mezelf terug, wordt geraakt. Het zijn allen druppels, die langzaam een grote plas vormen en wie weet op een gegeven moment voldoende zijn om mijn paradigma, mijn manier van kijken, werkelijk en definitief te veranderen. Sinds een jaar heb ik daar een derde moment aan toegevoegd, omdat ik me in de drukte van het dagelijks leven teveel liet meeslepen en mezelf verloor in het functionele. Tussen 17.00 en 18.00 uur ga ik 10 minuten (ik zet daarvoor een wekker) zitten op een stille plek en ga met mijn aandacht naar binnen. Eigenlijk als daad met de betekenis dat het geestelijke, noem het God, mijn essentie, het Hoger Bewustzijn, het belangrijkste voor me is. Ik ben beschikbaar.

schrijven in een dagboek
In 1987 ben ik begonnen met het schrijven in mijn dagboek. Onderwerp is dan niet zozeer de feitelijke omstandigheden of gebeurtenissen, maar wel wat ik daaraan ervaar en mijn ontwikkeling als mens. Zo had ik op een gegeven moment een meter dagboeken. Telkens als ik er een opensloeg, voelde ik me benauwd, alsof ik mezelf terugbracht in het verleden. Met oud en nieuw van 2009-2010 besloot ik een groot deel met een groot kampvuur te verbranden. Bijzonder wat er gebeurde. Ik ervoer de grote liefde die vrijkwam vanuit de intentie waarmee ik de boeken had geschreven. En ik begreep dat het mij gaat om het schrijven en niet om het resultaat dat ik steeds weer moet teruglezen. Door te schrijven bouw ik mijn bewustzijn op. Zoals de artikelen die ik op deze site schrijf.

het geven van de latifa-meditatie
Tijdens de programma’s die ik bij de Voorde heb gevolgd van 2000-2005 werd me de latifa-oefening aangereikt. Het is een oefening die ontwikkeld is door de initiatiefnemer van de Voorde en zijn wortels heeft in de soefi-traditie. De bekende soefi-leraar Almaas beschrijft uitgebreid in een van zijn boeken de latifa. Hij onderscheidt er vijf met verschillende kwaliteiten en verschillende kleuren. De latifa die ik zelf ken, behandelt 7 verschillende en essentiele kwaliteiten; aanvaarding, verlangen, hoop, vertrouwen, overgave, liefde en wil.

Al vele jaren geef ik iedere maandagochtend de latifa-oefening aan een klein groepje mensen, momenteel op de Verdieping, de plek waar mijn kantoor is gevestigd. Als je zin hebt om mee te doen, mail me.

jaarlijkse leervraag en octaaf
Sinds ik deelnam aan de verschillende programma’s van de Voorde leef ik een jaar met een leervraag. Voorbeelden van mij in de afgelopen jaren zijn; spelen, onderzoeken, overgave. Dit thema staat in een duidelijk tijdskader, in dit geval een jaar. Dit is belangrijk, omdat er dan een soort container ontstaat, waarbinnen transformatie plaats kan vinden. Je weet van tevoren nooit waar en hoe dit zal gebeuren. Maar er is zeker een opbrengst, die ik dan ook precies na een jaar vaststel. Het jaar zelf is ook weer in te delen in verschillende fases aan de hand van een octaaf. In een octaaf, net als op de piano, zijn een aantal schokmomenten. Daar waar op de piano de zwarte toetsen ontbreken (tussen de mi en de fa en op het einde tussen de si en de do). Deze vragen extra inspanning of aandacht. Iedere periode duurt in het geval van een jaarperiode twee maanden, behalve de schokmomenten, die duren een maand.

het hebben van een leraar
Misschien heb ik lang gedacht dat ik mijn innerlijk proces wel alleen kon gaan, maar dat is een misverstand. Het hebben van een levende leraar is een belangrijk gegeven in het volgen van mijn geestelijke ontwikkeling. De eerste leraar die ik had was een Benedictijnse pater in Oosterhout; Frans Visser. Het was een voor zijn achtergrond ruimdenkende man en ik heb veel van hem geleerd. Ik ging regelmatig in zijn klooster op retraite. Ik kreeg ook in dit klooster door de bisschop van Breda het vormsel toegediend. Ik was toen 25 jaar oud.

Bijna 10 jaar later leerde ik mijn huidige vrouw kennen Gebi Rodenburg en zij werkte toen op de Voorde. Ik ben toen een aantal programma’s gaan volgen en daar beschouwde ik Jan de Dreu als mijn belangrijkste leraar.

Nadat ik de Voorde los had gelaten, leerde ik via Klooster Nieuwkerk Maria Hillen kennen. Haar spiritualiteit is geworteld in de Christelijke gnosis, maar verbindt deze met de andere religieuze stromingen.

Dit najaar heb ik een training gevolgd bij de Innerlijke Lijn, een organisatie waar ook Gebi mijn vrouw mee verbonden is. Het gedachtengoed van de Innerlijke Lijn vormt een kader, dat me helpt in mijn geestelijke groei. Na het overlijden van de initiatiefneemster van de Innerlijke Lijn, Nel van Beek, viel de Innerlijke Lijn als stichting uit elkaar. Een van de leraressen, Marleine Driessen, is nu een belangrijke lerares, die ik iedere 4 tot 6 weken raadpleeg.

eucharistie
Sinds het begin van mijn geestelijke ontwikkeling is Jezus een belangrijk voorbeeld voor mij. Ik word door hem geraakt, het is een levend voorbeeld. Kahlil Gibran heeft bijvoorbeeld een prachtig boek over Jezus geschreven (Jezus, de zoon des mensen), maar ook de Nag Hammadi-geschriften (waaronder het Thomas-evangelie) zijn voor mij een levende bron. Zo is dat ook de eucharistie voor mij. Ik kan daar echt een ervaring hebben, een geraakt zijn, het terugkomen bij mezelf etc. Af en toe ga ik naar een kleine kapel in de binnenstad van Tilburg, waar dagelijks om 12 uur een eucharistie wordt gevierd. Het is zeer traditioneel en het gaat mij niet zozeer om het kerkelijke ritueel als wel om de intieme ervaring van nabijheid die ik daar kan hebben.

therapeutische hulp als het nodig is
Sinds een aantal jaren heb ik Dorle Lommatzsch leren kennen. Zij is een alternatieve therapeute/astrologe. Als ik vastzit in mezelf, in mijn oude patronen, ga ik vaak naar haar toe. In een sessie is ze precies de goede aanwezigheid voor mij dat het weer gaat stromen. Ik krijg dan weer contact met mijn geestelijk deel en het is vanuit die ontmoeting dat er weer uitzicht komt, hoop, licht. Vaak in beelden, die ik dan later teken en bij mijn meditatieplek leg als herinnering. Margan Arens is wat dat betreft voor mij ook een belangrijke spiritueel therapeute. Ik heb bij haar de helende reis van Brandon Bays gedaan, een bijzondere ervaring.

mijn heilige plek
In het voorjaar van 2010 werd ik in een periode van niet weten en wanhoop, sterk getrokken naar het bos rond het huis waar wij wonen op Landgoed Nieuwkerk. Toen ik al wandelend bij een bepaalde plek aankwam, wist ik dat dit een belangrijke plek voor mij was. Een plek waar ik alleen kon zijn met mezelf, een plek waar ik vrij van de bezetting vanuit mijn dagelijks leven, mezelf kon ervaren. Een heilige plek ook, omdat hier de mogelijkheid aanwezig is om contact te maken met het geestelijke, God, hoe je dat ook benoemt. Stilte, Aanwezigheid.