Gepubliceerd 17 september 2012 | Door tom ribbens
Het was een belangrijk moment, dat confronterende gesprek met Sociale Zaken, zoals ik dat in mijn vorige artikel beschreef. Het leek alsof er daarna iets in mij verschoof. Van mijn oude manier van denken en omgaan met werk, dat zegt dat ik eerst moet zorgen dat ik voldoende geld heb, voor nu, maar ook voor later. Naar een keuze voor mijn eigen overtuiging en daar waar ik in geloof. En daar waar mijn overtuiging zit daar ligt mijn hart en ligt mijn overvloed. Het was alsof ik me daarna meer kon overgeven aan mijn levensstroom en daar waar deze stroom mij brengt. Het geloof dat deze stroom van overvloed voor mij zorgt in plaats van dat ik los daarvan zelf hard moet werken voor de zekerheid van het geld.Toen gebeurde er nog iets bijzonders. Ik begreep de link tussen onze economie en de manier van denken, het bewustzijn dat hieraan ten grondslag ligt. Namelijk het denken vanuit tekort en schaarste. Ik ging googlen en vond bij Wikipedia de definitie van economie; economie is een wetenschap die zich bezighoudt met de productie, consumptie en distributie van schaarse goederen en diensten.
Het is een definitie die grote invloed heeft op ons leven en werken. Ik begreep dat deze economie met deze definitie het gevolg is van de staat van ons collectief bewustzijn. Door de link te leggen tussen economie en bewustzijn, kon ik ook de conclusie trekken dat als ik zelf voor de sprong sta om te denken en te leven vanuit overvloed in plaats van tekort, dan staat het collectief ook voor deze sprong. Het maakte plotseling het kader van onze economie relatief. Doordat ik nu snapte dat deze definitie van de economie, die gekoppeld is aan het (beperkte) bewustzijn waarin we momenteel leven, niet absoluut is en dat er een andere manier van kijken mogelijk is naar dezelfde werkelijkheid, voelde ik me verbonden met het geheel. Ik zat er niet meer in gevangen. Ik begreep dat mijn afzetten tegen de maatschappij veroorzaakt werd door het feit dat ik me al heel mijn leven eigenlijk niet thuis voelde in het bewustzijn dat ten grondslag ligt aan onze maatschappij en economie. Doordat het ankerpunt van mijn identiteit zich steeds meer verplaatst en ik me meer thuis begin te voelen in het bewustzijn dat uitgaat van overvloed, voel ik me meer verbonden met het geheel. Ik hoef me minder te verzetten en kan het leven zien als een spel dat ik zonder oordeel kan waarnemen. Het spel waar onze huidige economie met de definitie die hieraan ten grondslag ligt onderdeel van is.
Het is bijna massief, dat denken vanuit tekort en schaarste, de basis van onze economie die ons leven en werken zozeer bepaalt. Een denken dat volgens mij is gebaseerd op de menselijke ervaring van het tekort aan liefde. Een ervaring die ieder mens heeft op het moment dat hij geboren wordt in een onvolmaakte wereld met onvolmaakte ouders en een onvolmaakte omgeving. De onbewuste en ongelukkige conclusie die vervolgens getrokken wordt is dat er geen liefde is voor mij. Vaak is het ervaren van dit tekort aan liefde onverdraaglijk. De pijn en de angst die dit oproept is te groot voor een kind om te kunnen voelen. Dit is de werkelijke schaarste! Daarom bouwt ieder mens om deze wond zijn eigen bescherming in de vorm van afweer mechanismes, patronen. Het model van het enneagram bijvoorbeeld onderscheidt er 9. Met dat masker bevestigen we eigenlijk het tekort, net zoals we met de definitie van onze economie collectief bevestigen dat het leven niet is te vertrouwen, ons uiteindelijk niet genoeg geeft om van te leven. We nemen onbewust het tekort aan liefde dat we als kind ervaren als basis voor de economie die ons leven en werken bepaalt. Het maakt dat we ons afscheiden van de liefde en van de overvloed die er vanuit deze liefde is.
Gelukkig maar dat dit masker uiteindelijk niet past. Gelukkig maar dat er altijd iets blijft wringen, bij de een misschien meer dan bij de ander. Dat knellen, dat breken soms van het masker dat we dragen, maakt ons wakker voor een ander bewustzijn dat in het bewustzijn van het tekort verborgen zit. Het leven biedt ons steeds weer de kans om onszelf te ontmaskeren en het contact met onze essentie, de liefde, te herstellen. Het lijkt alsof er in dit bewustzijn een ander bewustzijn verborgen zit, dat geboren wil worden. Dat geldt voor ieder mens als individu, maar ook voor het collectief. Als er maar genoeg mensen wakker worden in het bewustzijn van de overvloed, dan volgt het collectief van zelf. Het zou toch mooi zijn als dit niet alleen de zin is van mij als mens, als individu, maar ook de zin van de mens als collectief op aarde. En dat als wij als mens transformeren, dat daarmee ook de aarde transformeert als planeet.Toch blijven we als collectief hardnekkig oplossingen zoeken in dit bewustzijn van het tekort. Het is een wetmatigheid dat waar je aandacht aangeeft, dat groeit. Daar waar je overtuiging of je intentie zit, dat schep je. En dat geldt ook voor dit denken vanuit tekort, daarmee schep je namelijk ook een tekort. Daar waar begin vorige eeuw de industriële revolutie, de fabriek, de mechanische arbeid de oplossing leek voor de schaarste aan goederen, zoals de economie de werkelijkheid definieert, zie je in het begin van de 21e eeuw dat het tekort alleen maar toeneemt. Aan goederen, aan water, aan voedsel, grondstoffen, aan werk. We moeten steeds harder werken, moeten steeds meer produceren om dezelfde levensstandaard te behouden. We zien maar niet dat de enige oplossing is dat we kijken vanuit een ander bewustzijn. Dat de problemen waar we als collectief voor staan ons alleen maar uitnodigen om op een andere manier naar de werkelijkheid te kijken. Als we zien dat het denken vanuit het tekort een gevolg is van een gebrekkig bewustzijn, een onwetendheid, ja, een misverstand, een onwaarheid, dan is datzelfde tekort op te lossen om vanuit een ander bewustzijn naar hetzelfde te kijken.
Het is blijkbaar moeilijk om oude patronen, oude denkpatronen los te laten. Dat geldt voor mij als individu, maar ook voor ons gezamenlijk als collectief. Het is dus mogelijk om de werkelijkheid zoals wij die nu ervaren, de overtuigingen en het bewustzijn dat we nu hebben, radicaal te veranderen. Dat we echt met een andere bril naar hetzelfde kunnen kijken, als individu, maar ook als collectief. Dat het leven wel te vertrouwen is, dat het leven ons wel geeft wat we nodig hebben en dat we daar helemaal niet hard voor hoeven te werken. Vanuit die werkelijkheid van een ander bewustzijn is er ook een hele andere economie mogelijk. De economie van de overvloed. Ik vind het absoluut een uitdaging om daar over na te denken, over hoe deze er dan uit zou zien. Ik vind dat noodzakelijk, omdat we als collectief voor dit punt staan. Niet om oplossingen te gaan zoeken voor het tekort waarin we leven, maar om te leven en te werken vanuit de overvloed waarin we leven. Hoe zou een economie er uitzien, als we uitgaan van overvloed?
We moeten op zoek naar leiders die op individueel niveau deze sprong hebben gemaakt. Die hun ervaring van tekort hebben getransformeerd naar een ervaring van overvloed. We moeten op zoek naar leiders die daarna ook het collectief kunnen leiden naar deze zelfde sprong in bewustzijn. Ik denk dat we daar als collectief een grote behoefte aan hebben. Maar goed, misschien is dat nog een oud beeld van leiderschap dat ik heb en is nieuw leiderschap gewoon dat ik zelf als individu de sprong waag en me overgeef aan het bewustzijn van overvloed in plaats van tekort. En, zoals ik eerder schreef, als genoeg individuen die sprong wagen, dan verandert het collectief vanzelf.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!