Gepubliceerd 03 januari 2009 | Door tom ribbens
9/11 heeft op mij een grote indruk gemaakt. Zoals zovelen dacht ik werkelijk even dat deze gebeurtenis aanleiding zou zijn om ‘de wereld’ stil te zetten vanuit het besef dat ‘het zo niet langer kan’. Zoals bekend gebeurde dat niet, maar het heeft zonder meer individuen diep geraakt en op een positieve manier bewuster gemaakt en in beweging gezet. Er is een onderstroom van mensen die op een andere manier zijn gaan leven en werken. Ook al is deze stroom voor een groot deel onzichtbaar, ik ben er zeker van dat dit bijdraagt.
Het zou wel eens goed kunnen zijn dat de werkelijkheid zoals wij die denken te kennen en ons is aangeleerd niet zo waar is dan wij denken. Het zou wel eens goed kunnen zijn dat er een andere werkelijkheid meer waar is, meer werkelijk is. Een werkelijkheid namelijk waarin al die losse elementen die we denken te zijn en waardoor we voortdurend onderscheid maken tussen goed en kwaad, dader en slachtoffer, arm en rijk, werkende en werkeloze, onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. En dat we vanuit dat bewustzijn van eenheid de dingen een andere vorm kunnen geven. Dat resultaat niet het doel is, maar dat het resultaat een gevolg is van wat we leren en hoe we groeien. Misschien is groeien wel de enige werkelijkheid van de wereld of schepping waarin we leven. En waar ieder vanuit de verbinding met die schepping aan bijdraagt. Dit is wellicht het belangrijkste wat de schok van 9/11 mij gegeven heeft. Dat ik me nu meer dan ooit bewust ben dat ik deel uitmaak van een geheel, dat mijn bijdrage er werkelijk toe doet. Dat de aarde mijn lichaam is.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!