crisis en het goede nieuws

De eerste herfststorm aan het begin van de week ging bij mij gepaard met een emotionele storm en ik heb het idee dat ik niet de enige was. Een oud traumatisch contact kwam voor mijn voeten. Blijkbaar had ik dit nog niet helemaal losgelaten en ik deed een oprecht initiatief tot verzoening. Het contact reageerde vanuit de oude projectie met ingepakte, onbewuste pijn en negatieve emotie. Het oude conflict werd gekoesterd en bleef gehandhaafd. De deur was nog steeds dicht en ik kwam terecht in dezelfde verwarring, hetzelfde drijfzand als een aantal jaren geleden. Ik kon in mezelf de pijn toelaten van deze mislukte poging en aanvaarden dat dit de tol was voor het feit dat ik het contact verbroken had een paar jaar geleden. Ik was weer los. Na een kleine week van een emotionele draaikolk.

Sommige contacten zijn ingewikkeld. Zeker met de zogenaamde spirituele mens, die graag het licht opzoekt om zich fijn te voelen, maar daarbij vergeet dat de onvoorwaardelijke liefde in eerste instantie het donker zoekt. Zoals het zaadje eerst het donker van de aarde in moet om te kunnen groeien. De spirituele mens die dat vergeet, baadt zich in het licht en projecteert de eigen donkere kant naar buiten toe. Ieder die niet voor mij is, is tegen mij. De spirituele mens die de eigen pijn wil oplossen in het spirituele zoekt het wij zonder dat de essentiële ik eerst geboren wordt. Drijfzand. En alles wat niet tot dit wij behoort, dient bestreden te worden. Donker en licht kennen geen nuance. Af en toe maak ik dan mee dat ik zonder enige twijfel als vijand wordt bestempeld. Dat ik het mikpunt wordt van het gif van de ander dat wordt afgevuurd vanuit het zeker weten van de waarheid, waarin geen enkele vorm van liefde aanwezig is.

Een goede vriendin kwam afgelopen weekend met het boek Destructieve relaties op de schop van Jan Storms. Daar stond duidelijk in beschreven wat de kenmerken zijn van zo’n traumatisch contact. Wat ik de afgelopen week uiteindelijk leerde was dat ik kan gaan staan voor mijn waarneming. Dit is mijn waarneming. En dat is die van jou. Mijn waarneming is niet pas waar als de ander deze zo waarneemt. Meer ik dus. En daarmee was dit een leerzame ervaring, waarmee ik dichter bij mezelf ben gekomen. Dank je wel, oud traumatisch contact, dat je opnieuw de deur dicht deed en niet inging op mijn poging tot verzoening. Nu kan ik je nog beter loslaten en mijn levende energie voor mezelf houden. Gebruiken voor de geboorte van mijn eigen ik bijvoorbeeld. Deze ik maakt zwart en wit genuanceerd. Wat voor verzoening nodig is, is dat ik mijn masker durf los te laten. Het masker dat bestaat uit projecties en beelden die de oude pijn maskeren. Als dat kan, dan is er weer even echt contact, levend contact mogelijk. Om te beginnen met mezelf en met de onvoorwaardelijke liefde die er is. Want dat is wat de liefde uiteindelijk wil; levend contact.

Deze week had ik een mooie ontmoeting met een klant van mij, van WerkWaardig. Deze zit in het moeilijke proces van de overgang van het oude naar het nieuwe. In die overgang werkt het oude niet meer en is het nieuwe nog niet aanwezig. Het moment dat er nog onder de grond wordt gewerkt voordat het huis, het gebouw boven de grond komt. Ze vertelde dat ze veel alleen was en dat ze zich dan erg ongelukkig voelde. Oude contacten waren niet meer bevredigend en de manier van leven die daarbij hoorde. Het oude masker werkte niet meer. Langzaam echter begon er iets te verschuiven. Een verschuiving van identiteit. Op de bodem van het ongeluk en de eenzaamheid kwam er voorzichtig een gevoel van aanvaarding naar boven. Aanvaarding van hoe het is en een klein verlangen naar iets fijns, naar wat zij leuk vindt. In plaats van de gerichtheid op het geluk van de ander en het harde werken. Ze begon te leren luisteren naar wat zij nodig had, te zorgen voor zichzelf. Een leuke film kijken bv. Ze leerde te genieten van het niet hoeven en blij te zijn met iets kleins. De liefde zoekt het diepste punt in de put om daar deze kwaliteit van aanvaarding te laten ervaren. De liefde breekt af en bouwt weer op. Als we ons maar niet verzetten en de liefde de kans geven. Als we maar de moed hebben om ons masker af te zetten, al is het alleen maar in de aanwezigheid van de onvoorwaardelijke liefde.

Zo wordt op de eerste plaats op persoonlijk niveau de overgang gemaakt van het bewustzijn van tekort naar het bewustzijn van overvloed. Eigenlijk door de moed te hebben het tekort, ongeluk, eenzaamheid, angst te ervaren en het niet te maskeren. Zo krijgen we een nieuw zicht, een nieuwe bril aangereikt om vanuit een ander bewustzijn naar dezelfde werkelijkheid te kijken. De maskers gaan niet weg, maar je bent het masker niet meer. De identiteit verschuift daarmee van de ene ik, die zich met het masker identificeert naar een andere ik. Een essentiële ik die levend is, verbonden met het geheel, een ik die aanwezig is. Het bewustzijn vanuit tekort dat onder het masker verborgen zit, is gebaseerd op angst om te verliezen wat het heeft. Vanuit het bewustzijn vanuit overvloed wordt begrepen dat men niets hoeft te bezitten om alles te hebben.

Nog enkele kenmerken van bewustzijn van tekort; gericht zijn op de materie, afgescheiden zijn, gericht zijn op macht, ongelijkwaardigheid. Enkele kenmerken van het bewustzijn van overvloed; het vermogen om te scheppen, dat wat ik wens komt in de vorm, werken vanuit plezier in plaats van voor geld, alles is verbonden/een, geen tijd en ruimte, verleden, heden en toekomst zijn parallel aanwezig, alles is van iedereen, ieder individu dient het geheel, de dood bestaat niet (is zoals zoveel wat wij als werkelijk beschouwen een illusie van het bewustzijn van tekort en afgescheidenheid).

Het kan niet anders dan dat het tot de mogelijkheden behoort dat dit nieuwe bewustzijn werkelijkheid wordt als er maar genoeg individuen de overgang maken van het oude naar het nieuwe bewustzijn. Het geeft me vreugde in te zien dat er een verbinding is tussen het individu en het collectief, dat deze mogelijkheid die in ieder individu als een zaadje verborgen zit ook gevolgen heeft voor het geheel. Het is volgens mij niet de bedoeling dat dit nieuwe bewustzijn er komt los van de oude bewustzijn van het tekort. Het nieuwe wordt vanuit de ervaring van het oude geboren. En het individu ervaart dit oude bewustzijn van tekort door zijn pijn, eenzaamheid, ongeluk, angst. De oude ik vanuit het bewustzijn van tekort en afgescheidenheid is nodig voordat de nieuwe ik tevoorschijn komt. Zo heeft alles zijn plek in het geheel en krijgt de aarde plotseling de betekenis van de geboorteplek van een nieuw bewustzijn, waar wij deel van zijn. Dat is nog eens goed nieuws in deze crisistijd!