Home

Veel mensen zien innerlijk werk als een luxe, maar voor de mens die het gevoel heeft dat zijn individualiteit geboren wordt, is innerlijk werk een noodzakelijkheid. Over het woord individualiteit of ik is veel misverstand. Meestal bedoelen we daarmee ons ego, dat deel van onszelf dat we hebben opgebouwd of aangeleerd om te overleven. Het woord individu veronderstelt een individualiteit, een ik. Mijn mening is dat deze ik niet automatisch aanwezig is, dat vraagt wat ik noem innerlijk werk. Het kost moeite om met deze ik contact te maken, omdat deze bij veel mensen diep zit weggestopt onder de aangeleerde lagen van onze persoonlijkheid die het mogelijk maakt om te overleven in de samenleving waarin we wonen.

Vaak is een crisis nodig om deze weggestopte ik weer naar boven te halen en deze te ervaren. De crisis maakt een scheurtje in onze persoonlijkheid, in ons ego, waardoor het licht naar binnen kan schijnen in onze essentie, in wie we werkelijk zijn. Dat kan een begin zijn van een verlangen naar meer. Naar het meer ervaren van het eigen ik en het zoeken naar omstandigheden waarin deze ik kan gaan groeien. In het voor veel mensen inspirerende dagboek van Etty Hillesum staat het volgende citaat (Het verstoorde leven, blz. 16); Je fantasie, innerlijke emoties enz. is de grote oceaan, daaraan moet je kleine stukjes land ontworstelen die wel weer eens overstroomd zullen worden. Zo’n oceaan is zeer groots en elementair, maar het gaat om de kleine stukjes land die je daarop weet te veroveren. In die zin is het land Nederland, dat van oudsher stukjes land op zee heeft veroverd, een mooie spiegel voor mijn eigen innerlijk werk, waarmee ik steeds opnieuw kleine stukjes land op de zee van mij eigen gebonden emoties verover en op die manier mijn eigen vrije en onafhankelijke IK ontwikkel.

Zoals ik al schreef, is er veel misverstand over het woord ik. In ons dagelijks gebruik van het woord ik hebben we het eigenlijk over het ego. Kenmerk van ons ego is dat het uit vele deelpersoonlijkheden bestaat, die als het nodig is opkomt met als doel om in de betreffende situatie te overleven. Een ander kenmerk is dat dit ego gericht is op zelfbehoud, op zekerheden, het moet blijven zoals het is. Het ego schept beelden waaraan de werkelijkheid dient te voldoen en alles wat daarin afwijkt moet bestreden worden. Met ik bedoel ik de essentiële ik, die onverdeeld is. Een is met alles wat leeft. Daar bestaat geen afgescheidenheid. Deze verbonden ik hoort bij ons geestelijk deel, het ego hoort bij ons aardse deel, het deel dat weer verdwijnt als we sterven. Onze ik leeft voort als we sterven, alleen in een andere vorm. Sterven in dit leven doen we aan ons ego, onze ik mag geboren worden.